پیش‌بینی‌ها در حال تحقق است. حامل‌های انرژی که گران شدند کمتر کارشناسی بود که قبول کند قیمت حمل‌ونقل افزایش نمی‌یابد. ماه‌های اول دولت با اجبار و دستور قیمت‌های رسمی را ثابت نگه داشت تا خوان اول هدفمندی را به سلامت پشت سر بگذارد. هزینه‌های این تصمیم اما دامان حمل‌ونقلی‌ها را گرفت تا آنها در کنار صنعتگران، دو قشری باشند که بیش از بقیه متضرر شده‌اند.
چندی پیش بی‌سر و صدا قیمت بلیت قطار گران شد و دیروز هم خبر آمد که به زودی بلیت هواپیما هم با افزایش ۱۴ درصدی روبه‌رو می‌شود. ناوگان جاده‌ای هم که تعیین بلیت را بر دوش استان‌ها می‌بیند و هر تصمیمی که کمیته‌های استانی بگیرند، لازم‌الاجرا می‌شود. با این حال هنوز هم فعالان حمل‌ونقل معتقدند هزینه‌های سرسام آور کنترل نشده است و تاثیر افزایش قیمت حامل‌های انرژی بیش از آن است که دولت اعلام می‌کند. ایرلاین‌ها هر روز ضرر روی ضرر انباشته می‌کنند تا اهداف دولت تامین شود در حالی که قیمت‌ها باید آزاد شود تا هم از ورشکستگی نجات یابند و هم رقابت رونق گیرد.
اگر وضعیت به همین شکل ادامه یابد دور نیست روزی که ایرلاین‌ها به مرز ورشکستگی برسند گو اینکه همین حالا هم آنها معتقدند سایه سنگین ورشکستگی را بالای سر خود می‌بینند. اگر بناست به اهداف سند چشم‌انداز توسعه دست یابیم و حمل‌ونقل بستری باشد برای توسعه، راه کنونی به منزل مقصود نمی‌رسد. خرج کردن دولت از جیب حمل‌ونقل هرگز نمی‌تواند رشد و بالندگی این صنعت که سهم بالایی در رشد اقتصادی دارد، محقق کند.
