شنبه، خرداد ۱۴، ۱۳۹۰

سووال و جواب من

شاید این جا نباید حرف هایی از این دست زد اما من یک سووال بزرگی در ذهنم سال هاست تقش بسته:
چرا ما آدما ها را ابزار می بینیم از آن ها بهره برداری می کنیم به آنها تاریخ مصرف می چسبانیم و آن قدر بزرگش می کنیم که خود آن را باور کنیم و پس از پایان زمان منصوب شده فرد مذکور را آن چنان به زمین می کوبیم که حتی طرف به اسم خودش نیزشک می کند؟
بی آنکه به تحصیلات جایگاه اجتماعی رویکردهای علمی خانواده و... او توجه کنیم
تا زمانیکه سود آورباشد دکتر مهندس کارشناس قربان و... صدایش کنیم و پس از ناباور شدن امید هایمان او را دزد و قاتل و... بخوانیم
من جوابم سکوت است شما را نمی دانم؟!